شکل صحیح اجرا

با تمام این تفاسیر، بسیاری از آن موجودات حجیمی که شما آرزوی دیدنشان را دارید هرگز بدین شکل تمرین نمی کنند. آیا فاکتورهای دیگری دخیل هستند؟ البته. شما هرگز نمی توانید نقش ژنتیک و بله، داروهای نیروزا را دست کم بگیرید، اما مساله دیگری هم در اینجا وجود دارد. پیروی از شکل دقیق اجرای حرکات از اهمیت بسیار زیادی در طول ساله های ابتدایی شروع بدنسازی برخوردار می باشد. این همان زمانی است که ارتباط مهم بین ذهن و عضله توسعه می یابد. 

به نظر من، این مهم ترین تفاوتی است که بدنسازان را از میلیون ها فرد دیگری که صرفا به جابه جا کردن وزنه ها می پردازند، جدا می کند. ارتباط ذهن و عضله به شما اجازه می دهد تا عضله هدف را در طول بخش مثبت هر تکرار به شدت منقبض نموده و تنش ایجاد شده را در حین اجرای بخش منفی نیز حفظ کنید. دوست دارم به افراد بگویم که حرکات را به شکل «فشار» و «کشش» در ذهنشان مجسم کنند. ورزشکاران معمولی فقط وزنه را جابه جا می کنند و عموما هیچ تلاش آگاهانه ای را در جهت انقباض عمدی عضلات به خرج نمی دهند.

زمانی که ارتباط بین ذهن و عضلات شما به سطح اعلای خود می رسد، این امکان برایتان به وجود می آید که کمی از شکل صحیح تخطی کنید و همچنان عضله را تحت فشار نگه دارید. از دید یک ناظر معمولی، ممکن است به نظر برسد که رونی کلمن یا برنچ وارن فقط در حال پرتاب وزنه ها به این طرف و آن طرف هستند، اما اگر عضله هدف را نگاه کنید، متوجه می شوید که با هر تکرار به شدت منقبض می شود. مزیت بزرگ استفاده از فرم حرکتی آزادانه تر این است که به شما اجازه می دهد تا وزنه های بسیار سنگین تری را جابه جا کنید. 

برای نمونه، شخصی که تکرار های آهسته و کنترل شده نشر از جانب را با یک جفت دمبل 10 کیل. گرمی انجام می دهد، احتمالا در صورت شل کردن فرم حرکت می تواند همان تعداد تکرار را با دمبل های 15 یا 18 کیلوگرمی هم اجرا کند. تا زمانی که بتوانید از سنگینی وزنه برای رسیدن به یک انقباض مختصر در بخش بالای حرکت استفاده کرده و پایین رفتن وزنه ها را هم تحت کنترل نگه دارید، استفاده از وزنه بیشتر برایتان بسیار سودمند خواهد بود.